Koniec miesiąca jest zawsze dla mnie męczący i stresujący… Dziesiątki telefonów każdego dnia, próśb, żądań, pretensji… Jakbym trafiła do świata Momo – bohaterki powieści Michaela Endego. Czuję na swoich plecach oddech szarych panów i to jak próbują mi odebrać radość z życia… Swoją drogą polecam wszystkim zarówno małym i dużym tę piękną opowieść – zawierającą celny obraz obecnej rzeczywistości i wyraźną krytykę konsumpcjonizmu.
A mi dzisiaj i w ciągu następnych dni nie pozostaje nic innego - jak tylko powtarzać sobie do znudzenia modlitwę Indian Nawajo :)
Przede mną spokój
Za mną spokój
Pode mną spokój
Nade mną spokój
Wokół mnie spokój…
Przede mną spokój
Za mną spokój
Pode mną spokój
Nade mną spokój
Wokół mnie spokój…
A może tupnąć nóżką? :)
OdpowiedzUsuńModlitwa piękna. Pozdrawiam i do tupania namawiam :))
Aska
Może rzeczywiście zacznę tupać - zwłaszcza, że ostatnio mój ukochany mąż kupił mi piękne buty - w sam raz do tupania! :)
OdpowiedzUsuń